درباره شغل بهورزی

شغل بهورزی:

مجموعه‌ای از مهارت‌ها و قابلیت‌های فردی و شغلی، جهت ارائه خدمات بهداشتی و تلاش برای پیشگیری از ابتلاء به بیماری و یا کنترل آن.

شرح وظایف و مسئولیتهای اصلی شغل:

آمارگیری جمعیتی- آموزش بهداشت- بهداشت و سلامت مادر و کودک- بهداشت دهان و دندان- ایمن‌سازی- مبارزه با بیماری‌های واگیر –کنترل بیماری‌های غیرواگیر- بهداشت مدارس و دانش‌آموزان- بهداشت مواد غذایی- بهداشت محیط روستا- بهداشت روان مردم روستا- بهداشت کارگران و ...

اهمیت و ضرورت شغل:

اهمیت بهورزی کمتر از مشاغل پزشکی و پیراپزشکی نیست چرا که با آموزش مناسب یک جامعه می‌توان در پیشگیری از بروز بیماری‌های واگیر و غیرواگیر و عواقب آنها موثر بود؛ بنابراین جهت مفید و موثر واقع شدن خدمات بهداشتی در هر جامعه‌ای وجود بهورزان لازم است.

سخنی چند با بهورزان:

کلیه اتفاقات و رویداهای مختلف زندگی روزانه افراد و خانوارها از قبیل تولد؛ واکسیناسیون- مدرسه- ازدواج- بیمه- سوانح و حوادث- دارو و درمان- مرگ و ... رابطه مستقیمی با بهورز و خانه بهداشت دارند؛ اما با توجه به تعدد وظایف آیا بهورز و بهورزی سزاوار داشتن یک نظام یکپارچه و سازماندهی شده نمی‌باشد؟! آیا گنجاندن این حجم کاری و از طرفی ارائه مشکلات در قالب یک اساسنامه و برنامه مدون و مشخص کمک به حل مشکلات بهورزی و از سویی ارائه خدمات با انگیزه بیشتر و بهتر نمی‌باشد؟!؟ پس داشتن یک نظام مستقل و هماهنگ با سایر ارگانها نه تنها دست نیافتنی و دور از انتظار نیست بلکه تحقق این امر جز با وحدت و یکپارچگی کلیه بهورزان به عنوان رزمندگان خط سلامت و بهداشت در روستاها مقدور نمی‌باشد. پس بیاییم با دوراندیشی و آینده‌نگری این راه طولانی و پر پیچ و خم اما دست‌یافتنی را با تلاش بی‌وقفه و پیگیری‌های حضوری و غیر‌حضوری به سرانجام رسانده و انشاء اله با یاری پرودگار شاهد تشکیل نظام بهورزی مستقل و برطرف شدن همه مشکلات و رسیدن به حق و حقوق خود و آینده بهتر و روشن‌تر و پیشرفت و توسعه بهتر در زمینه سلامت برای نظام مقدس جمهوری اسلامی باشیم.

انشاء اله